Er liep een meerkoet door mijn tuin. Het vogeltje zat  in een klein vierkanten waterbak wat een vijvertje moet voorstellen. Hé wat leuk een andere vogel dan een duif, kaai of zo’n heel klein typisch Nederlands vogeltje. Een meerkoet had ik nog nooit in een tuin gezien, meestal zie je die bij een sloot of bij een meer.trok mij er niet zo veel van aan, ging ontbijten en maakt me klaar om te vertrekken. Totdat de bel ging. Ik verwachte niemand, dus was benieuwd wie er voor mijn deur zou staan. ‘’Het zal wel een pakketbezorger zijn voor de buren, maar die is dan wel vroeg.’’ Toen ik de deur van het slot haalde en door het raampje keek zag ik de buurman. Hij vroeg me naar mijn vakantie in Sevilla en vertelde dat er een meerkoet door mijn tuin liep. Hij vertelde dat het vogeltje waarschijnlijk was weggejaagd door andere vogels en dat een meerkoet  niet in tuinen leeft maar vooral bij water. Hij zei: “ik hou het in de gaten, als het vogeltje er morgen nog is of vanavond dan kan ik het vogeltje met een netje vangen en hem naar de Kralingse Plas brengen”. Dat klonk als een goed plan. Dit wetende ging ik toch nog even bij het vogeltje kijken.  Ik wilde het vogeltje op de foto zetten want het zag er zo aandoenlijk uit: een vrij grote vogel in een mini vijvertje. Misschien kan ik er wel een tekeningetje van maken. Maar zodra ik naar buiten liep, vertrouwde hij het niet. Het vogeltje liep langzaam weg uit het vijvertje naar achteren in mijn tuin.

‘s Avonds toen ik thuis kwam was ik benieuwd of hij er nog was. Gelukkig zag ik hem nergens, de meerkoet is zelf op pad gegaan. Maar toen ik in de keuken bezig was zag ik de meerkoet opeens op een tak onder mijn keukenraam. Hij probeerde op de tak te balanceren en dichter bij het raam te komen, maar toen hij me zag ging hij voor mijn deur op de trap zitten. Ik wilde het vogeltje wat te eten geven maar doordat het vogeltje direct voor de deur zat zou hij zich een ongeluk schrikken. Misschien kan ik het brood door het kattenluikje heen geven, maar die is vies. Ik deed langzaam de deur open. Het beestje wist niet hoe snel hij weg kon komen en sprong gelijk door naar de tuin van de buren. Met brood in mijn handen zag ik hoe het vogeltje heel graag naar binnen wilde via het raam. Hij stond te springen tegen het raam en toen het vogeltje het door had dat het niet ging lukken hopte hij verder naar een tuin verder. Ik brak het brood in stukjes en legde het in mijn tuin in de hoop dat het vogeltje weer terug kwam om het op te eten.