Ze vroegen mij vandaag of ik niet een verhaaltje wilde schrijven. 

De halve klas was bezig de betonnen of gipsen sierlijsten van Amanda te sjouwen. Ik hielp niet mee. Ik was een bakje koffie aan het drinken met een peukie erbij terwijl Ruben, Joey, Sanne, Sophie, Maarten, Romee, Rebecca en Charlotte meerdere keren in tweetallen langs mij liepen. “Ik verwacht wel een verhaaltje hierover!” Nou hier is het verhaaltje dan. Ik vond het eigenlijk wel fijn om toe te kijken, ik moest een beetje denken aan Jungle Book. Dat liedje met de olifantenmars. 1, 2, 3, hup, 1, 2, 3, hup, zet je beste beentje voor zingt een olifant in koor, ga je gouw op zij tulululluuuu want een olifant loopt door?! Ja een olifant loopt door. Ik ken de tekst niet helemaal goed maar ik ging het wel voor ze zingen. “Als een echte militair! Als een echte militair.” Ik geloof niet dat het echt werd gewaardeerd, alleen Charlotte kon er om lachen. Misschien was het eigenlijk ook wel een beetje bijdehand want ik hielp als enige niet mee. Ik zat alleen maar toe te kijken. Toch vond ik het nodig om het liedje op te zoeken op youtube. Ik zette het even aan en toen durfde ik het niet meer. Misschien ga ik dan wel te ver. Maarten wil je het liedje horen? “Ja” zei hij en toen kon ik met een gerust hart het liedje opzetten. Gerrit en Bas stonden in de bus alle lijsten op te stapelen en uit eindelijk ging ik nog wel helpen bij het verwijderen van de dubbelzijdig tape die Amanda aan de grond had vast geplakt. Wat een takke klus!

2016